ตอนที่ 4 คุณกลาง เบล [4/5]

กลางเบิกตาโพลงกว้าง เขาอ้าปากค้าง ที่คิดไม่ถึงว่าแม่สาวจะไม่เคยมาก่อน เฮ่อออออ กลางสูดลมหายใจเข้าปอด “จะฟัดกันต่อมั้ย” เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเอ่ยถามไปแบบนี้ เพราะตั้งแต่แรกเริ่มเขาก็ไม่ได้บังคับฝืนใจเธอเลย

เฮ่อ เฮ่อ เบลหอบหายใจ หลับตาลงและลืมตาขึ้น และเธอพยักหน้าเป็นคำตอบ กลางไม่อยากจะหยั่งหรือคาดคะเนประเมินอะไรเธอทั้งนั้นแล้ว เพราะร่องเธอมันรัดตอดเขาแน่น เขาไม่อยากคิดเลยว่า สภาวะสถานการณ์แบบนี้ถ้าหล่อนปฎิเสธ เขาก็คงต้องฟัดหล่อนอยู่ดี แต่ก็ดีใจที่ถามออกไป เพราะหลังจากพอใจสบายกายกันทั้งคู่แล้ว เขาจะได้ไม่ต้องซวยขึ้นโรงพักคดีข่มขืน

ควับ! แค่กลางขยับเบลก็เป็นฝ่ายล้มไปนอนอีกครั้งโดยที่ดุ้นเนื้อยังแน่นอยู่ในตัวเธอ กลางยกขาทั้งสองของเธอชูขึ้นสูงและดันไปข้างหน้าใช้สองแขกกำยำรองรับไว้พร้อมกับที่เขาโน้มตัวยืดขาไปข้างหลัง

อู้ยยยย เบลร้องออกมา เมื่อมันลึกเข้าไปอีก สะโพกสอบขยับถอยห่างออกมาเล็กน้อยและทิ่มลงไป เขาทำแบบนี้อย่างช้าๆอยู่สองสามครั้ง ใบหน้าเขาบิดเบ้เหเก ร่างทั้งร่างของเขาเหงื่อแตกผุดผาดออกมามากมาย

สะโพกกลมมนเหมือนลอยสูงเหนือที่นอนขึ้นมา เมื่อคุณกลางกดขาเธอไปข้างหน้ามากขึ้น พั่บพั่บพั่บ ฮู้ยยย อาร์สสสส และเบลก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้วเมื่อจังหวะสะโพกสอบเปลี่ยนไป เร็ว แรง ทุกการขยับทุกจังหวะหนักแน่น อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียงร้องตามแรงกระแทกกระทั่นทำให้เบลร้องออกมาหยุดไม่ได้เลย

ฮู้วววว เฮ่อ เฮ่อ กลางเป่าลมคราง ซี๊ดดดด หล่อนเรียนรู้ได้ไวตอดรัดเขาไว้ ความสดใหม่มันแน่นแบบนี้สินะ ตั้งแต่เติบใหญ่จนเป็นหนุ่มใหญ่ไม่เคยได้ลิ้มรสชาติแบบนี้มาก่อนเลย ซี๊ดดดด “โคตรแน่น” กลางสบถออกมาเบาๆ แทรกเสียงครางซู๊ดปากยามเสียวที่เกิดขึ้นในตัวเขาไม่หยุด

พั่บ พั่บ พั่บ จังหวะเร็วแรงต่อเนื่องไป เตียงนอนของเขาไม่ใช่สินค้าราคาถูกหรือราคาปานกลาง มันแข็งแรงไม่เกิดเสียงอะไรเลยสักนิด ให้เขาแรงมากกว่านี้เตียงเขาก็ยังคงอยู่ แต่แม่สาวน้อยคนนี้จะยังอยู่ทนทานได้สักครึ่งหนึ่งของเตียงราคาแพงลิบลิ่วนี้ได้มั้ย นั่นละปัญหา

เสียง พั่บ พั่บ พั่บ ถี่เร็วแรงอย่างต่อเนื่อง กลีบสาวฉ่ำแฉะบวมถูกกระแทกซ้ำๆ ดุดันเรื่อยๆ ใบหน้าสาวเหเกกับความรู้สึกที่ตอดรัดเอ็นเนื้อจนแทบหลุดจากขั้วของเจ้าตัว เสียงกลางครางสบถคำหยาบหลายต่อหลายครั้ง รัญจวญใจเพิ่มอารมณ์กระแสเสียวในร่างกายของคนทั้งสอง และสายธารขุ่นครั่กก็พวยพุ่งออกมาอีกครั้ง แต่ด้วยเกราะคุณภาพของเหลวจึงถูกขังอัดแน่นอยู่ในนั้น

เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เบลกรีดร้องครางร่างกายเกร็งปล่อยหยาดน้ำโอบลำเนื้อใต้เกราะเหนียวแน่น ผลุ๊บ กลางดึงตัวเองออกมา พรึ่บ และนอนแผ่หงายหอบหายใจ ดวงตาปิดลงอีกครั้ง

เบลที่ได้ผ่อนคลายลดทอนฤทธิ์ยาโด๊ปที่ตนเองก็ไม่รู้ว่ากินไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ในร่างกายเธอมีไม่มากเท่ากับของคนข้างกาย เบลที่ไปถึงจุดสูงสุดปลดปล่อยความเสียวของตนออกไปแล้ว นอกจากความอ่อนเพลียแล้ว ตอนนี้เธอคืนกลับสู่สภาวะปกติเสียแล้ว

และทุกๆอย่างก็เข้าสู่สมอง พึ่บ! แต่แล้ว เมื่อร่างบางทำทีจะขยับ สะโพกและร่องลึกระหว่างขาของเธอดั่งโดนฟ้าผ่า ร่างทั้งร่างเกร็งชาไปเฉียบพลัน อ๊ะ เบลร้องออกมาอย่างเผลอตัว สองมือสัมผัสส่วนที่สร้างความร้าวระบมเจ็บปวดนั้นไว้ทันที

และภาพเก่าๆที่เธอลืมเลือนไปชั่วขณะก็เกิดขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน คุณแป้งกับอ้น พวกเขาคบชู้กลางวันแสกๆห่มฟ้าห่มลมอย่างไม่เกรงกลัว ท่วงท่าของพวกเขาไม่ได้เหมือนกับของเธอและคุณกลาง แต่ความรู้สึกที่ได้รับก็ไม่ได้แตกต่างกัน

มันเสียว มันซ่าน มันสุข และเธอก็ยอมรับว่าช่วงนั้นเธอไม่ได้กลัวว่าจะเกิดขึ้น ไม่ได้กลัวว่าจะเสียพรหมจรรย์ไป ตอนนั้นเธอต้องการให้คุณกลางเสียบแทงเธอเหมือนกับที่อ้นเสียบแทงคุณแป้ง เพราะอะไรกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้ยังไง ใช่ว่าเธอจะชอบคุณกลางจนต้องมาหาแก้ผ้ายั่วเขาเสียที่ไหน ในทางตรงข้ามเธอรู้สึกไม่ชอบคุณกลางเสียด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลย แต่ความรู้สึกที่เธอไม่ชอบเขานั่นก็เพราะความอิจฉาจากส่วนลึกในจิตใจเธอเอง ที่เธอด้อยวาสนาเกิดมาจากครอบครัวชั้นต่ำ และเธอก็เติบโตมาจากที่ที่เรียกว่าอโคจรเสียด้วยซ้ำ ส่วนเขานะเหรอ!!!

ร่างกายเธอเปลี่ยนไปหลังจากที่กลับเข้ามาในห้องนี้อีกครั้ง แต่การมาที่นี่ก็ไม่มีอะไรนอกจากที่เธอดื่มน้ำที่คุณแป้งยื่นส่งให้เธอ !!! และเบลก็เบิกตาโพลงเมื่อรู้แล้วว่าคุณแป้งเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ทั้งหมด

หมับ! “จะไปไหน” แขนเรียวถูกคว้าไว้ด้วยคนที่นอนหลับตาหายใจแผ่วอยู่

เอ่อ เอ่อ เบลอึกอัด เคยเหรอเตียงนี้แม้ยามลับหลัง เธอไม่เคยที่จะมานอนทอดกายมาก่อน แต่นี้ ณ ขณะนี้ เธอไม่เพียงแค่นอน เธอยังไร้ผ้าผ่อนและกลืนกินเจ้าของเตียงเสียด้วย แก้มสาวที่ยังร้อนและแดงจากฤทธิ์ยาและฤทธิ์ของอารมณ์เตลิด ร้อนมากขึ้นอีกครั้ง

“ได้โปรดปล่อยเถอะค่ะ” เสียงอ้อนวอนแผ่วเบา แขนข้างที่ยังเป็นอิสระไม่สามารถปกป้องร่างกายจากสายตาของเขาได้ เธอจึงไม่คิดจะทำเรื่องที่ไร้ประโยชน์ เอามาแกะมือเขาออกเสียซะเลย

ควับ! แต่ข้อมือใหญ่ก็บีบแน่นลงน้ำหนักไม่ยินยอมง่ายๆ พรึ่บ และดวงตาที่ปิดอยู่ก็เปิดขึ้น และเขาก็หันมามองเธอ แววตาจริงจังดูดุแต่ไม่เกรี้ยวกราด “มันเรื่องอะไรกัน” เขาถามเป็นงานเป็นการ

อึก เบลกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง ด้วยความยากลำบาก เธอจะบอกความจริงได้อย่างไร บอกไปใครจะเชื่อ หลักฐานอะไรก็ไม่มี แล้วเธอเป็นใคร คุณแป้งเป็นใคร หาประโยชน์อะไรไม่ได้เลยกับการบอกความจริงไป

เบลส่ายศีรษะไปมาเป็นคำตอบทันที กลางไม่พอใจแต่เขาก็เก็บไว้ในใจ แม่สาวน้อยคนนี้ปากแข็ง “ได้!” กลางตอบกลับมาสั้นๆ

“ฉันหิวน้ำ” เขาเอ่ยขึ้น และเหลือบตาไปมองขวดน้ำที่เบลนำมาซึ่งยังเหลืออยู่ เขาอยากรู้จริงๆ ว่าแม่หล่อนจะดื่มมันได้มั้ย เขาย่อมรู้ดีว่าน้ำในขวดนั้นมีบางอย่างผสมอยู่

เบลลงจากเตียงเมื่อกลางยอมปล่อยแขน สะโพกกลมขยับน่าดูชมเหลือเกินยามที่เธอเยื้องย่างเดินเปลือยเปล่าไปยังขวดแก้วดีไซน์หรู และเธอก็รินน้ำที่เหลือใส่แก้ว เธอหันกลับมา กลางมองอกอวบอึ๋มและไล่ลงมองกลีบสาวกลางลำตัว สายตาเขาจับจ้องอย่างไม่ปิดบัง