กินเด็ก

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

..........

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

กินเด็ก (แม่ยายสายยั่ว)

“ในวันที่หล่อนเหงา… และเขาก็ไม่มีใคร เส้นทางรักต้องห้ามระหว่างหญิงชายต่างวัย… จะได้ไปต่อ? หรือต้องเดินหันหลังจากกัน

ชั่วนิจนิรันดร์…”

รีสอร์ตบนเกาะกลางทะเลของจังหวัดตราด

“มาร์ค… ”

เสียงเรียกของผู้หญิงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ผมหันขวับมามอง พลันสายตาสะดุดเข้ากับเรือนร่างเรือนร่างเอิบอิ่มสะดุดตาของสาวใหญ่ที่เมื่อก่อนผมรู้จักดี

“แม่ดวง… ”

ผมร้องทักพลางยกมือไหว้ ที่ต้องเรียกผู้หญิงคนนี้ว่า ‘แม่’ ก็เพราะว่าหล่อนเป็นอดีตแม่ยายของผมเอง ชื่อเต็มๆ ของหล่อนคือ ‘ดวงแข’ เป็นแม่เลี้ยงของภรรยาผมที่เลิกรากันไปแล้วเมื่อปีก่อน

“แม่ดวงมาทำอะไรที่นี่ครับ”

ผมถามด้วยความประหลาดใจ นานเกือบปีแล้วที่ผมกับหล่อนไม่ได้เจอกัน เราเจอกันครั้งสุดท้ายก็ตอนงานศพพ่อตาของผม

เมื่อก่อนผมกับแม่ดวงอยู่บ้านใกล้กัน แต่คนละหลัง ปลูกสร้างอยู่ในพื้นที่เดียวกัน ผมอยู่กับ ‘แพรวา’ ลูกสาวหล่อน ส่วนแม่ดวงอยู่กับพ่อตาของผมซึ่งตอนนั้นยังมีชีวิตอยู่

“อ๋อ… แม่มาเที่ยวจ้ะ”

ดวงแขตอบ ผมสังเกตเห็นว่าวันนี้หล่อนมองผมด้วยสายตาที่แปลกไป เพราะมันไม่ใช่สายตาของแม่ยายที่มองลูกเขยเหมือนเมื่อก่อน หากเป็นสายตาของผู้หญิงมองผู้ชาย แต่ก็ไม่แปลก… เพราะวันนี้เราหลุดจากฐานะลูกเขยและแม่ยายมานานเป็นปีแล้ว

“แม่ดวงมาคนเดียวหรือครับ”

ผมสงสัย ด้วยรู้ว่าแม่ยายผมเป็นผู้หญิงสวย และตอนนี้พ่อตาผมก็ตายไปนานแล้ว ผมเชื่อว่าต้องมีผู้ชายมาติดพันกระดังงาลนไฟอย่างหล่อน เลยต้องถามก่อนว่ามาคนเดียวหรือเปล่า เพราะไม่แน่ใจว่าหล่อนอาจจะมากับกิ๊ก

“แม่มาคนเดียวจ้ะ”

ดวงแขตอบ น่าแปลกที่ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกที่รู้ว่าหล่อนมาคนเดียว

“แล้วแม่ดวงพักที่ไหนครับ”

ผมรีบถาม และยิ่งตกใจ เมื่อหล่อนบอกชื่อของ

รีสอร์ตที่พัก เพราะว่ามันเป็นรีสอร์ตเดียวกันกับที่ผมพัก

“ช่างบังเอิญเหลือเกิน”

ดวงแขตกใจไม่ต่างจากผม แต่อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนัก ถ้าเราจะบังเอิญได้พักที่เดียวกัน เพราะว่าบนเกาะแห่งนี้มีที่พักดีๆ ไม่กี่แห่ง

“แล้วทำไมมาเที่ยวคนเดียวล่ะครับ”

ผมรีบถามด้วยความสงสัย

“ก็ตั้งแต่ยัยแพรแต่งงานใหม่ก็ย้ายไปอยู่บ้านสามี… ทุกวันนี้แม่ก็เลยอยู่คนเดียว”

อดีตแม่ยายผมตอบ เรื่องที่แพรวาแต่งงานใหม่ผมพอจะรู้มาก่อนหน้า เพราะว่าแม้จะเลิกรากัน แต่เราก็ไม่ได้บาดหมางหรือเป็นศัตรูต่อกัน ผมกับแพรวาจากกันด้วยความเข้าใจ หลังจากใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้ปีเดียว… เราก็มีอันต้องแยกทางกัน ด้วยที่เหตุผลที่ว่าเรามีทัศนคติในการใช้ชีวิตหลายๆ อย่างไม่ตรงกัน

“แล้วมาร์คล่ะ… แต่งงานใหม่หรือเปล่า”

ดวงแขถาม

“ยังครับ… ”

ผมตอบ

“ตายจริง… แม่นึกว่ามาร์คแต่งงานมีครอบครัวใหม่ไปแล้วเสียอีก”

“ยังครับ… อันที่จริงอยู่คนเดียวก็สบายดีนะครับ”

ผมตอบ

“จริงด้วย… แม่ก็คิดเหมือนกัน”

ดวงแขตอบยิ้มๆ คิดไม่ต่างจากผม ตอนนี้หล่อนอาจจะค้นพบข้อดีของการที่ต้องเป็นม่ายใช้ชีวิตคนเดียว

“แล้ว… เอ่อ แม่ดวงไม่คิดจะแต่งงานใหม่หรือครับ”

ผมถาม

“อุ๊ย… แก่ปูนนี้แล้วผู้ชายที่ไหนจะมาสนใจแม่”

ดวงแขตอบเขินๆ

“ไม่จริงหรอกครับ… เอาตรงๆ นะครับ ตอนนี้แม่ดวงยังสวยพริ้งอยู่เลย หุ่นเซ็กซี่ยิ่งกว่าสาวๆ อีกนะครับ”

ได้ทีผมรีบหยอดคำหวาน หากก็ไม่ได้กล่าวอะไรเกินเลยไปจากจริง ด้วยดวงแขยังสวยจริงๆ ผิวพรรณขาว