EP 8 : สีหน้าไม่เป็นอย่างที่คิดไว้

กำราบรัก : ตอนที่ 8

พรึบ

แคว่ก

"อย่า!....อ๊ะ!..."

มือหนาจับขาเธอกางออกและจัดการกระชากแพนตี้ลูกไม้สีแดงออกอย่างแรง เขาไม่ฟังแม้แต่เสียงร้องห้ามของหญิงสาวแม้แต่น้อย

"อึก!" นินิวกลืนน้ำลายคงคออึกใหญ่ เนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนักเมื่อมือหนาเริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้กับกลีบกุหลาบที่ยังปิดสนิท เพราะไม่มีใครเคยได้เห็นมันมาก่อน "เฮ้อ เฮ้อ..." เสียงหอบหายใจอย่างหนักดังก้องภายในรถยุโรปคันหรู อากาศภายในรถน้อยลงเต็มที เม็ดเหงื่อเริ่มผุดตามกรอบใบหน้า

"...." ธันวาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นกลีบกุหลาบตรงหน้ายังคงปิดสนิท เขาไม่ใช่ผู้ชายอ่อนต่อโลกที่จะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน แต่การกระทำของเธอมันทำให้ความอดทนเขาหมดลง และตอนนี้สิ่งเร้าตรงหน้าทำให้ความกระสันในตัวพลุ่งพล่าน "เซอร์ไพรส์ดีนะ"

"ไม่เอาแบบนี้ ฉันไม่ต้องการแบบนี้!" นินิวตวาดลั่น เมื่อเห็นว่าเขาขยับตัวเข้ามาใกล้เธอจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน ส่งผลให้ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ทิ่มเข้าที่กลีบกุหลาบ

"ฉันชอบตอนเธอท้าทายฉันมากกว่านะ"

จุ๊บ~

ริมฝีปากหนากระแทกจูบเข้าที่ริมฝีปากเธออย่างแรง แต่เธอกลับเม้มปากจนสนิทไม่สามารถที่จะสอดแทรกลิ้นเข้าไปได้ แต่แล้ว...

สวบ!

"อี๊ดดดดดด..." นินิวกรีดร้องออกจากในลำคอเสียงดังลั่นเมื่อเขากระแทกท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่ไร้เครื่องป้องกันเข้ามาในโพรงสวาทไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งตัว และด้วยความตกใจทำให้เธอเปิดปากออกทันที ลิ้นสากร้อนระอุเข้ามาเกี่ยวพันอย่างหนัก น้ำตาค่อยๆไหลออกจากหางตาด้วยความเจ็บปวด ราวกับทุกอย่างหยุดหมุนไปชั่วขณะ ร่างกายของเธอปวดร้าวอย่างหนัก

"Shit" ธันวาผละริมฝีปากออกจากปากเธอและสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เพราะร่องสวาทของเธอฝืดเคืองไร้ซึ่งน้ำหล่อลื่น สายตาคมกริบมองท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่แทรกตัวเข้าไปได้แค่หัวเห็ดเท่านั้น

"เจ็บ ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ" น้ำเสียงหวานอ้อนวอนราวกับคนเสียสติ ความเจ็บตรงใจกลางความสาวทำให้เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะดิ้นสู้เขาเลย

"หึ! ฉันไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะร้องไห้ตอนโดนคxยกระแทกนะ เก็บเสียงอ้อนวอนไว้ครางดังๆจะดีกว่า"

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดด....อึก!"

นินิวกรีดร้องเสียงดังลั่นเมื่อบอดีการ์ดหนุ่มกระแทกแกนกายเข้ามาในร่องสวาทที่ฝืดเคืองจนสุดความยาวของมัน ครั้งนี้เหมือนกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง รับรู้ได้ถึงเส้นบางๆที่ขาดออกและตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วภายในรถยุโรปคันหรู

"อึก! เจ็บ" นินิวพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาเปรียบเทียบกับความรู้สึกตัวเองตอนนี้ มันทั้งแน่นทั้งจุกและเจ็บไปพร้อมกัน ความรู้สึกแบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อน

"สีหน้าของเธอไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ฉันอยากเห็นแววตายั่วยวนตอนที่เธอโดนฉันเอานะนินิว" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปาก เขาค่อยๆดึงแกนกายออกจากร่องสวาทอย่างช้าๆ เพื่อมองผลงานตัวเองอย่างชอบใจ เลือดสีแดงสดชโลมรอบแกนกายอย่างที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วช่างยั่วอารมณ์ดิบเถื่อนเขาซะเหลือเกิน

"อะ เอาออกไป"

"ฉันเอาออกแน่! แต่...ตอนที่ฉันกระแทกเธอเสร็จแล้วละกัน" เขาเว้นช่วงคำพูดและเน้นเสียงหนักในประโยคสุดท้าย