กำราบรักมัดใจนางบำเรอ

“.......”

"ดูซิว่าจะคุ้มค่ากับเงินที่ฉันจ่ายไปหรือเปล่า เธอคิดว่ามันจะคุ้มไหม ดูท่าทางจะไม่เป็นงานด้วยซ้ำ!"

ชายหนุ่มพ่นคำพูดออกมาด้วยวาจาที่แข็งกระด้าง ใบหน้าและแววตาของเอเดนที่มองมายังพลอยชมพูนั้น ช่างดูเจ้าเล่ห์และเหมือนหื่นกระหายในกามตลอดเวลา เขาเป็นดั่งเสือที่พร้อมจะขย้ำกระต่ายน้อยอย่างเธอได้ทุกเมื่อ

หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวเสียจนตัวสั่นเทา เมื่อพลอยชมพูสัมผัสได้ถึงความป่าเถื่อนของเขา ซึ่งชายตรงหน้าดูมีอายุ น่าจะไล่เลี่ยกับบิดาของเธอด้วยซ้ำ แต่ทว่าเขาก็ยังคงมีความหล่อเหลาอยู่มาก ถึงมากที่สุดเลยทีเดียว

แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยหนวดเครารุงรังก็ตามที ถ้าวันนี้เธอต้องเสียความสาวที่มีให้กับผู้ชายคนนี้ อย่างน้อยพลอยชมพูก็รู้สึกว่าหน้าตาของเอเดน คงพอที่จะสะกดใจเธอ ให้รู้สึกเสน่หาปรารถนาในตัวเขาอยู่บ้างเช่นกัน

^^^*

>>>>>>$$$^^^^^

"เธอเป็นใครทำไมน่ารักจัง" กวินเอ่ยชมพลอยชมพูออกมาด้วยแววตาที่เป็นประกาย เมื่อหญิงสาวสวมชุดจั้มขาสั้นคอบัวลายดอกไม้สีชมพู บวกกับผิวของเธอที่ดูขาวผ่อง ยิ่งทำให้หญิงสาวดูน่ารักสดใสมากยิ่งขึ้น

"เธอเป็นใครไม่สำคัญหรอก นายแค่รู้เอาไว้ว่าเธอเป็นของฉันก็พอ" เอเดนประกาศกร้าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็ง เมื่อเขารู้จักนิสัยของกวินดี เวลาที่เขาเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหน ทุกคนก็ยอมพลีกายให้กับผู้ชายอย่างเขาโดยไม่มีข้อแม้ เพราะความหล่อเหลาใบหน้าขาวตี๋เหมือนกับโอปาเกาหลี แต่ก็มีความคมคายเหมือนลูกครึ่งยุโรปผสมอยู่ด้วย จึงทำให้ผู้หญิงทุกคนตกอยู่ในภวังค์และวังวนของเขาได้ไม่ยาก บวกกับเงินหนาที่เขาจ่ายพวกหล่อนไม่อั้น มันก็ไม่แปลกที่เขานั้น จะใช้ผู้หญิงเปลือง

"คืนนี้พาเธอไปบ่อนด้วยสิ นายสนใจข้อเสนอของฉันหรือเปล่า" กวินพูดพร้อมกับฉายแววตาเจ้าเล่ห์ออกมา แค่มองตาเอเดนก็รู้แล้วว่าเพื่อนของเขากำลังคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มแอบเหลือบมองไปที่พลอยชมพู ก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรออกมา

"ตกลงฉันจะพาเธอไป แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะใช่คืนนี้หรือเปล่า เพราะเธอไม่ค่อยสบาย ถ้าไม่หายดีฉันก็ไม่อยากพาเธอไปในที่แบบนั้น" ถ้อยคำที่เขาพูดออกมา มันแสดงออกชัดว่ากำลังห่วงและหวงพลอยชมพู ซึ่งทำให้กวินแอบยกยิ้มที่มุมปาก เหมือนกับว่าเขากำลังมีแผนร้ายอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้

"ตามใจ นายจะพาเธอไปเมื่อไหร่ก็บอก ฉันจะได้เคลียร์ผู้หญิงในสต๊อกออกให้หมด จะทำความสะอาดห้องไว้รอเธอ แม่กวางน้อยของฉัน" กวินพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าทำตาที่ยวนกวนประสาท จนทำให้เอเดนกำหมัดแน่น เมื่อเขาอยากจะชกลงไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลา ของเพื่อนรักรัวๆ แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิดในใจ

"เธอไม่ใช่กวางน้อยของนาย พูดผิดพูดใหม่ได้นะกวิน บางทีฉันอาจเปลี่ยนใจไม่พาเธอไปแล้วก็ได้ เช้านี้อยากกินข้าวหรืออยากกินส้นเท้าแทน"

"โอ้ แรง!... ก็แล้วแต่นะครับ เพราะผมยังไงก็ได้ชิลๆ อยู่แล้ว พร้อมวันไหนก็ให้บอก" กวินพูดพร้อมกับทำสีหน้าอย่างไม่แคร์ ในคำพูดของเอเดน

"คุณเอเดนคุณกวิน เชิญที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ" มะลิเดินเข้ามาที่ห้องรับแขก เธอพูดออกมาพร้อมกับก้มหน้าเหมือนเช่นเคย แต่เอเดนก็ไม่ชินกับท่าทางของเธอสักที ที่มะลิดูหวาดกลัวเขา จนบางครั้งดูเหมือนว่าเธอจิตตกด้วยซ้ำ ในเวลาที่เธอนั้นต้องสนทนากับเขา

"ไปเถอะฉันอยากเห็นหน้า แม่กวางน้อย ของนายเต็มทีแล้ว" กวินพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน ท่าทีของเอเดนที่ดูห่วงและหวงพลอยชมพูนั้น ทำให้เขารู้ทันทีว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายคนไหนมาก่อนแน่นอน แถมอายุยังน้อย ถ้าได้เธอมานั่งขย่มบนเตียงคงจะฟินน่าดู แค่คิดกวินก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย เมื่อเขามีความปรารถนาในตัวสาวน้อยพลอยชมพู ทั้งที่รู้ว่าเสือหนุ่มอย่างเอเดน คงไม่มีทางปล่อยให้เขาได้เธอมาครองง่ายๆ เพราะดูจากท่าทีของเขาแล้ว ดูจะเห่อและหลงเด็กเอามากๆ