ตอนที่ 5 ระวัง

"กูบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าหลงกลอีเดือนอะ แล้วเจ้าตัวมันไปไหน" ซันโวยวายทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในห้องที่คอนโดของฉัน

"เดือนไปธุระน่ะ แล้วก็ที่เปลี่ยนทั้งหมดเดือนมันขอเพราะเดย์ติดค้างของขวัญไงแต่ที่สำคัญคือเดย์อยากเปลี่ยนตัวเองด้วย ไม่บ่นสิซันหรือว่าเดย์ไม่สวยหรอ" ฉันกะพริบตาปริบ ๆ อ้อนคนตรงหน้า

"เฮ้อ" ซันเดินมาทิ้งตัวลงที่โซฟาและถอนหายใจเสียงดัง

"ซันเครียดอะไร ไม่สบายใจอะไร หรือว่าทะเลาะกับแฟนบอกเดย์ได้นะเดย์ยินดีรับฟัง" ฉันนั่งลงข้างซันที่ตอนนี้ใบหน้าเคร่งขรึม

"ขอยืมตักหน่อย" ซันเอนตัวนอนและเอาหัวมาหนุนตักฉัน

"เป็นไรบอกได้นะ กูรักมึงและเป็นห่วงมึงมากนะ" ฉันก้มหน้าจ้องมองคนที่ตอนนี้เอามือก่ายหน้าผากหลับตาพริ้ม

"กูก็รักมึงนะเดย์" ซันลืมตามองฉัน เราสองคนสบตากันก่อนที่ซันจะหันมากอดเอวฉันไว้ และเอ่ย "ขอกอดหน่อย ของีบสักพักด้วย ปวดหัวว่ะ"

"งั้นไปนอนในห้องไหมจะได้สบาย นอนตรงนี้เดี๋ยวปวดหลังนะ"

"ไม่เอานอนตรงนี้แหละ แค่อยากงีบสักพักเท่านั้น"

หลังจากนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบค่ะ ซันหลับฉันก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่นั่งเอามือลูบสัมผัสเส้นผมของซันเล่น นั่งจ้องมองใบหน้าใสของซัน ซันหล่อนะคะ คิ้วเข้มหน้าคมจมูกโด่งปากสวยได้รูป หล่อมาก เวลาไปเรียนและเราเดินด้วยกันก็จะถูกนินทาเป็นประจำค่ะ แต่ซันก็ไม่ได้สนใจหรืออายอะไรเลยนะคะ เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันมากจริงๆ

"คืนนี้ค้างด้วยไหม" ฉันเอ่ยถามขณะที่เรานั่งทานสุกี้ด้วยกัน

"นอนคนเดียวได้ไหมล่ะ ถ้าไม่ได้จะนอนเป็นเพื่อน"

"นอนคนเดียวอะนอนได้แต่ก็อยากมีเพื่อนคุยไม่อยากคิดถึงเรื่องเก่า ๆ แล้วนอนหลับไปพร้อมน้ำตา พอดีวันนี้เดือนมันไปค้างบ้านแฟนเลยไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน แต่ซันต้องไปเรียนไม่ใช่หรองั้นไม่เป็นไรดีกว่าที่นี่มันไกลจากมหา’ลัยเรามาก"

"กูเคลียร์งานส่งหมดแล้วไม่ต้องห่วง จากนี้หยุดยาวไปมหา’ลัยอีกทีคงฝึกงานผ่านนู่นมั้ง นอนกับมึงได้สบาย แล้วอีกอย่างที่ฝึกงานกูอยู่ตรงข้ามคอนโดมึงเลย สงสัยคงได้ค้างกับมึงยาวอะ" ซันยกคิ้วและส่งรอยยิ้มหล่อ ๆ มาที่ฉัน

"ถามจริง"

"โกหกทำไมละครับ"

"เอ้าฝึกที่เดียวกันก็ไม่บอก ทีตอนนั้นถามบอกยังไม่รู้"

"ก็ตอนนี้รู้แล้วก็บอกแล้วไง ว่าไงให้มานอนที่นี่ด้วยได้ไหมครับคุณอรัญญา"

"ได้สิคะคุณอาทิตย์ ยินดีต้อนรับมากค่ะ" ฉันยิ้มหวานให้คนตรงหน้า

"งั้นเดี๋ยวกูไปเอาของที่ห้องนู้นดีกว่า ไปด้วยกันไหม"

"อืม ไปแต่พาไปดื่มด้วยได้ไหมอะหลังจากที่ไปเอาของที่ห้องแล้ว" ฉันกะพริบตา ทำหน้าให้น่าสงสารที่สุดเพื่อที่คนตรงหน้าจะได้เห็นใจ

"ดื่มเป็น?" ซันมาหน้าจ้องเขม็งเพื่อจะเอาคำตอบ

"ไม่เป็นไง ถึงไปกับมึงอะ ได้ไหมคะพาเพื่อนไปได้ไหม สอนไง ซันสอนเดย์ ต่อไปเดย์จะได้ออกสู่โลกภายนอกได้แบบไม่ต้องกังวล หรือว่าถ้ามึงไม่โอเคกูไปกับเดือนก็ได้นะ"

"พอเลย ไปกับกูนี่แหละ ถ้าไปกับมันมึงคงโดนลากไปข่มขืน ไปแต่งตัวเร็ว"

"หืม ทำเป็นบ่นเดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก" ฉันอมยิ้มให้คนตรงหน้าที่กำลังทำหน้าบึ้งตึง

จากนั้นฉันเดินเข้าห้องมาแต่งตัวซึ่งจำใจต้องใส่ชุดที่เพิ่งจะถอยมาใหม่เพราะชุดเก่า ๆ เดือนขนทิ้งไม่เหลือแล้ว คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน เป็นคนใหม่บ้างเผื่อหัวใจของฉันจะรับคนใหม่เข้ามาแทน

"เดย์ ไปเปลี่ยนชุด" ซันขมวดคิ้วเป็นปมและโวยใส่ฉัน

"ชุดนี้ดีสุดแล้วซัน ที่เหลือนี่อย่างโป๊" ฉันชี้แจงถึงเรื่องเสื้อผ้าใหม่ในตู้

"กางเกงสั้นว่ะไม่ชอบ ดูดิโชว์ขาฉิบหาย" ซันเดินมาดึงกางเกงยีนส์ขาสั้นของฉันลงเพื่อยืดความยาว

"ช่างมันเถอะซัน ไปกันเถอะเดี๋ยวดึก" ฉันดึงมือซันเพื่อที่จะตัดบทสนทนา

"จับมือกูแล้วอย่าคิดปล่อยนะ" จู่ ๆ ซันก็เอ่ยขึ้นอย่างโจ่งแจ้ง เล่นซะฉันชะงักและหันไปมอง

"อาการไหนคะ" ฉันหันไปถามคนหลายอารมณ์

"อะไร กูแค่จะบอกว่า วันนี้มึงคือแฟนกู จำไว้ถ้าใครถามตอบไปแบบนั้นจะได้ไม่มีใครมายุ่งกับมึง กูไม่อยากมีเรื่อง" ซันอธิบายซึ่งฉันก็คิดว่าเข้าใจนะ

แต่อยากแหย่ไงจึงพูดออกไป

"แล้วเป็นแฟนทุกวันได้ไหม" ฉันเขย่งปลายเท้ายื่นหน้าไปใกล้ ๆ หน้าของซัน เราสองคนสบตากัน รู้สึกใจสั่นแปลก ๆ ทั้งที่สายตาคู่นี้ฉันเคยมองอยู่เป็นประจำ ตอนนี้ปากของเรากำลังจะสัมผัสกัน มันเหมือนมีแรงดึงดูด

แต่เเล้ว…

"กลับไปลืมผัวเก่ามึงให้ได้ก่อนเถอะ อีบื้อ" ซันบอกและใช้นิ้วดีดหน้าผากของฉันเบา ๆ

"แหม พูดอย่างกะว่าถ้ากูลืมได้แล้วมึงจะคบกับกูงั้นแหละ"

"หึ" ซันเเค่นหัวเราะในลำคอและเดินออกจากห้องไปก่อน

"อยู่ชั้นสิบอย่าบอกว่าเดินขึ้นบันได" ซันเอ่ยถามเมื่อเรากำลังยืนอยู่หน้าลิฟต์

"ก็ถ้าเดือนมันอยู่ เดือนมันก็ขึ้นมาส่งแต่ถ้าไม่อยู่ก็คิดไว้ว่าน่าจะเป็นบันได แต่หลังจากนี้มึงมาอยู่ด้วย กูก็มีมึงไงแค่มีมึงกูก็ไม่กลัวแล้วสบายใจขึ้นเยอะไม่ต้องเดินขึ้นบันไดหลาย ๆ ขั้นด้วย" ฉันยิ้มหวานและกอดซบแขนคนตรงหน้า

"ก็มึงเป็นแบบนี้ไงกูถึงทิ้งมึงไม่ได้อีบื้อ" ซันดึงมือของฉันไปจับและถอดหมวกของเขามาสวมที่หัวให้ฉัน

"อย่าลืมนะมึงเป็นแฟนกู ดื่มแค่พอดีเข้าใจไหม" ซันย้ำเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ตั้งแต่ขึ้นรถ เก็บของจากคอนโด จนตอนนี้อยู่ลานจอดรถของร้านนั่งชิวเเห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากคอนโดซันเท่าไหร่

"ทราบแล้วค่ะคุณแฟน แต่คิด ๆ ดูเราเป็นแฟนกันก็ดีเหมือนกันนะ ซันเดย์ เออเข้ากันดี กลางวันก็ต้องมีพระอาทิตย์เคียงคู่ดิเนาะ"

"นี่อยู่แค่ลานจอดรถร้านเหล้ามึงก็เพ้อแล้วหรอบื้อ ไปลง ถ้าไม่ลงจะพากลับแล้วนะ" คำขู่ของซันทำให้ฉันรีบเปิดประตูลงจากรถทันที ใครจะกลับมาถึงที่แล้วนะ

ฉันนั่งดื่มไปเรื่อย ๆ ฟังเพลงเบา ๆ จากนักร้อง ชมทิวทัศน์เมืองกรุงตอนกลางคืนที่ฉันเพิ่งจะสัมผัสเป็นครั้งแรกในบรรยากาศร้านเหล้า ส่วนซันดื่มบ้างนั่งมองฉันบ้าง เวลาเขามองมา ฉันจะส่งยิ้มให้เขา

"อ้าวไอ้ซันมากับใครวะ" ปกป้องเพื่อนในกลุ่มของฉันเเละซันเดินเข้ามาทักซันพร้อมส่งยิ้มให้ฉัน ฉันรีบสวมแว่นกันแดดที่พกมาด้วยเพื่อบดบังสายตาทันที เพราะถ้าปกป้องมาไนท์ก็ต้องมา

"แฟนกู สวยไหม" ซันตอบอย่างภูมิใจเป็นเวลาเดียวกันกับที่ไนท์เดินมาที่โต๊ะของฉันด้วย

"สวยโคตร ๆ" ปกป้องมองมาทางฉันพร้อมกับทำตาหวานเยิ้ม

"นี่หรอแฟนมึงสวยดีนี่หว่า หาจากไหนวะ" ไนท์ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาเอ่ยถาม

"รู้จักกันนานแล้ว แต่มันเพิ่งเลิกกับผัวเก่า ตอนนี้เลยมีกูเป็นผัวใหม่ใช่ไหมบื้อ" ซันเหยียดยิ้มมุมปากและหันหน้ามาถามฉัน ฉันจึงทำได้เพียงยิ้มและยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ระวังผัวเก่าเขาทวงคืนนะ"

​