Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
อบเชย น้ำทองสาวแรกรุ่น ทำงานตัวเป็นเกลียวเพื่อส่งตัวเองเรียนในวิทยาลัย’ เปิด เพราะเธอขาดจึงเพิ่มความพยายามด้วยความขยันที่มีเป็นทุน งานที่ได้ ‘เงิน’ อบเชยไม่เคยเกี่ยง เธอทำงานได้ตั้งแต่เด็กเสิร์ฟ จนถึงงานล่าสุด ‘โคโยตี้’ ในผับหรู งานพาร์ทไทม์ที่พลิกชีวิตของเธอแบบพลิกคว่ำ คะมำหงาย เมื่อได้พบกับ ดีแลน หวังผู้ชายคนเดียวที่ครอบครองหัวใจของเธอไว้ทั้งสี่ห้อง ในสมัยที่อบเชยเป็นแค่เด็กหญิง เธอแอบหลงรักบุตรชายนายจ้างของแม่...เด็กหญิง กับหนุ่มรุ่น อายุห่างกันเกือบ10ปี เขาเป็นหนุ่มฮอตมีเสน่ห์ เป็นทายาทหวังคนเดียว ทั้งหล่อและรวย สาวๆ วิ่งตามเป็นพรวน เธอกลายเป็นสต็อกเกอร์ แอบมองเขาด้วยความหลงใหล แต่...สิ่งนั้นทำให้เขารำคาญ เขาเกรี้ยวกราดใส่ ไล่ตะเพิดเธอให้ไปไกลๆ อบเชยน้ำตาตก เธอแอบซ่อนความรู้สึกพิเศษไว้ในใจ เก็บเอาไว้อย่างดี เพราะไม่อยากทำให้มารดาเป็นทุกข์ แต่ดูเหมือนชะตาชีวิตเธอถูกกำหนดไว้แล้ว...10ปีให้หลัง...ระยะห่างของเธอกับหนุ่มในฝันขยับเข้ามาใกล้กัน เพราะถูกใครคนหนึ่งจัดฉากให้ ความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกิดขึ้นในคืนที่ดีแลนเมา หลังเขาไล่ตะเพิดเธอเหมือนเดิม... “คุณดีจูบไม่เก่งเหมือนที่เชยฝันไว้เลยค่ะ” “เธออยากได้จูบแบบไหนล่ะยัยเด็กบ้า!” “เชยไม่เคยถูกจูบนี่คะ เชยไม่รู้หรอก” “ดีแล้ว” ดีแลนกล่าวเสียงฉุนๆ “จำไว้นะยัยเชย ห้ามเธอไปจูบกับคนอื่น ยกเว้นฉันคนเดียว!” “ฉันไม่ชอบเหมือนคนอื่น เธอเป็น ‘ยัยเชย’ ของฉันคนเดียว” ความจริงที่อบเชยไม่เคยรู้ ดีแลนเองก็แอบรักเธอมาตั้งแต่อบเชยยังเป็นแค่เด็กหญิงนั่นแหละ เขาห้ามความรู้สึกของตนเองเอาไว้ กันอบเชยออกไปห่างๆ ไม่อย่างนั้น เทพบุตรในวันนี้ อาจจะเป็นได้แค่...ผู้ชายบ้ากามในวันนั้น
บทนำ
บทนำ
ดีแลนถอนหายใจแรงๆ รีบเดินเข้าไปในคลับชั้นสูง สถานที่นัดหมายเพื่อเจรจาธุรกิจ และคู่ค้าของเขา เลือกสถานที่แห่งนี้สำหรับการเจรจา รอยยิ้มเย็นชาประทับอยู่บนมุมปากได้รูป ตลอดทางที่เดินเข้าไปด้านในบรรยากาศเหมือนเดิม คลับไหนๆ ก็เหมือนกันหมด เป็นแหล่งที่คนรุ่นใหม่ใช้เป็นที่ปลดปล่อย หาความสนุกใส่ตัวเอง แตกต่างที่เฟอร์นิเจอร์และการตบแต่ง ที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทุกๆ คลับจะต้องมีผู้หญิงสาว สวยไว้คอยให้บริการ สำหรับสกายล์ฮอลล์ แห่งนี้ ตัวเจ้าของคือณรงค์ ดีแลนรู้จักเป็นอย่างดี เมื่อสองหนุ่มเรียนมาด้วยกัน ตั้งแต่ประถม จนถึงระดับวิทยาลัย’
มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนพยายามส่งสายตาให้ จนดีแลนเริ่มรำคาญ
“Hi!” มีใครบางคนโบกมือเรียก ชายผู้นั้นลุกขึ้นยืนและส่งเสียงทัก
ดีแลนเพ่งมอง เขาส่งยิ้มให้ เมื่อคนคนนั้นคือคู่ค้าคนสำคัญของเขานั่นเอง อดัม เทียร่า นักธุรกิจลุกครึ่งจีน-โปรตุเกต ชายผู้นี้กำลังสนใจ และอยากร่วมทุนในโครงการใหม่เอี่ยมของ หวังเทียนกรุป เกี่ยวกับโครงการพัฒนาพลังงานทางเลือกใหม่
ชายหนุ่มโบกมือรับ เขามองฝ่าความมืด เพื่อหาทางเดินไปยังโต๊ะ VIP
เพลงคลาสสิคดังเบาๆ บรรยากาศสลัวๆ เหมาะสำหรับทำอย่างอื่นมากกว่าการเจรจาทางธุรกิจ แต่เมื่อคู่ค้ามีความต้องการแบบนี้ ดีแลนก็เลี่ยงไม่ได้ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... เหม็นทั้งควันบุหรี่ และกลิ่นเหม็นหืนอื่นๆ จนแทบจะสำลัก
“คุณมาช้า” อดัมบ่น เขาเสือกแก้วบรั่นดีให้กับคนมาใหม่
“ขอโทษครับ ผมไม่ชินทางนักเลยหลงทางเพราะต้องใช้ตัวช่วย” ดีแลนไม่ได้ขยาย เขาหลงทางเพราะวิ่งตามคำชี้นำของแอพพิเคชั่นตัวหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าออกนอกเส้นทาง ก็เตลิดไปไกลเกินกว่าจะวกรถกลับมา สาเหตุเพราะเขาทิ้งร้างการขับรถยนต์มาหลายปี ดีแลนมีคนขับรถให้แต่เมื่อมีนัดกะทันหัน เขาเลยจำเป็นต้องขับรถมาเอง
“คุณจริงจังกับชีวิตเกินไป ผมเลยอยากให้คุณผ่อนคลายบ้าง”
อดัมเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานก็มีกิน เขาเลยใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดีทว่าเขามีหัวธุรกิจ ถึงจะผลาญสมบัติของตระกูลไปบ้าง ก็ไม่ทำให้เทียร่าสะเทือน
สาวสวยสามนางเดินมายืนขนาบข้างเขา ดีแลนขยับตัวหนี เขาส่งสายตาปราม เมื่อตนเองไม่ชอบผู้หญิงบริการเหล่านี้
“มาสนุกกันเถอะ สาวๆ พวกนี้ผมจัดไว้ให้คุณเลยนะ”