Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
“คุณภาคินคะ คุณหญิงท่านรอพบอยู่ในห้องรับแขกค่ะ”
เสียงของสาวใช้ที่ออกมาต้อนรับเอ่ยขึ้น และก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วมุ่น พร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมามองเวลา
“จะเที่ยงคืนในอีกสิบกว่านาทีอยู่แล้วนะเนี่ย คุณย่ายังไม่นอนอีกหรือ”
“ยังค่ะคุณคิน”
ชายหนุ่มรู้สึกว่าต้องมีเรื่องสำคัญมากแน่ๆ จึงทำให้คุณย่าของเขานั่งรอจนดึกดื่นขนาดนี้
เขาถอนใจเบาๆ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้าน มุ่งหน้าตรงไปยังห้องรับแขกหรู
คุณหญิงภัทรมล ซึ่งก็คือคุณย่าของเขานั่นเอง ยังคงนั่งดูรายการโทรศัพท์อยู่กับคนรับใช้คนสนิท
เขาตัดสินใจก้าวเข้าไป และเอ่ยขึ้นเบาๆ
“คุณย่าครับ ผมมาแล้วครับ”
คุณหญิงภัทรมลหันมาเห็นเขาก็ระบายยิ้มกว้าง พร้อมกับไล่ให้คนสนิทของตัวเองไปพักผ่อน คงต้องการคุยกับเขาตามลำพังนั่นเอง
เมื่อคนใช้คนสนิทของคุณย่าหายออกไปจากห้องรับแขกแล้ว คุณย่าก็หันมาเชื้อเชิญให้เขานั่งลงบนโซฟาตัวใกล้
เขาทรุดตัวลงนั่งตามคำสั่ง ก่อนจะเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้
“คุณย่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับผมหรือครับ”
“ทำไมพ่อคินรู้ล่ะ”
เขาระบายยิ้มน้อยๆ เอนตัวพิงกับพนักโซฟาด้วยกิริยาผ่อนคลาย
“ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ คุณย่าจะนั่งรอผมจนถึงเที่ยงคืนแบบนี้หรือครับ”
คุณย่าของเขาระบายยิ้มกว้างออกมา
“ใช่เรื่องสำคัญเลยล่ะ”
“เรื่องอะไรหรือครับ”
คุณย่าจ้องมองหน้าเขานิ่ง ก่อนที่ริมฝีปากบางเฉียบ และหย่อนคล้อยตามกาลเวลาจะขยับเอื้อนเอ่ย
“พรุ่งนี้ให้แม่จันทร์ไปทำงานที่บริษัทฯ ด้วยคนนะพ่อคิน”
เขาถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนจะส่ายหน้าดิก
“ไม่ครับ”
“ทำไมล่ะ นี่พ่อคินเกลียดอะไรแม่จันทร์นักหนา”
ชายหนุ่มทำสีหน้าเย็นชา ก่อนจะตอบเลี่ยงๆ
“ผมไม่ชอบขี้หน้าแม่นี่น่ะครับ ไม่อยากเห็นหน้าด้วย น่ารำคาญ”
“แต่นี่เป็นคำสั่งของย่านะ ให้แม่จันทร์ไปทำงานกับพ่อคินด้วย”
“แต่ผมไม่มีตำแหน่งว่างนี่ครับ” เขาโต้แย้งคุณย่าของตัวเองเสียงเคร่งเครียด
“ก็เมื่อวานเห็นบ่นว่าขาดพนักงานบัญชีไม่ใช่เหรอ แม่จันทร์ก็จบบัญชีมาเหมือนกันนะ”
“วันนี้ฝ่ายบุคคลรับคนเข้ามาทำแทนแล้วครับ”
คุณหญิงภัทรมลมีสีหน้าเสียดาย
“แย่จัง แล้วนี่จะทำยังไงล่ะ ย่าบอกแม่จันทร์ไปแล้วด้วยว่าจะให้ไปทำงานกับพ่อคินน่ะ”
กรามแกร่งของภาคินขบกันแน่น ดวงตาของเขาดุดันมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินชื่อของเด็กกาฝากคนนั้น
“งั้นก็ให้ไปหางานที่อื่นทำสิครับ ได้ข่าวว่าจบเกียรตินิยมมา ยังไงน่าจะหางานได้ไม่ยากหรอกครับ” ชายหนุ่มแค่นเยาะ
“แต่พ่อคินก็มีบริษัทฯ ใหญ่โตนี่ จะให้น้องนุ่งไปทำด้วยคนจะมีปัญหาอะไรล่ะ”
“ก็ผมไม่ชอบขี้หน้าจันทร์เจ้านี่ครับ”
“ไม่ชอบเพราะอะไรล่ะ”
คำถามของคุณหญิงภัทรมลทำให้คนที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งชะงักค้าง
นั่นสิ เขาไม่ชอบจันทร์เจ้าด้วยเรื่องอะไรกันนะ ทำไมจะต้องตั้งแง่รังเกียจหล่อนด้วย เพราะอะไร เขาถึงไม่ต้องการอยู่ใกล้กับหล่อน
เพราะหล่อนมีใบหน้าที่หวานเกินไปใช่ไหม
ดวงตากลมโตคู่นั้นที่แสนเศร้าและมีน้ำตาคลอตลอดเวลายามถูกเขาดุด่า
ริมฝีปากที่อวบอิ่มจนคล้ายกับจะหนาเกินไปอย่างนั้นหรือ
แล้วยังจะเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งประดุจดั่งนาฬิกาทรายอีก
เขาอยู่ใกล้หล่อนทีไร รู้สึกอึดอัด และทรมานเหลือเกิน
ความรู้สึกแบบนี้มันน่ากลัวมาก และเขาก็จะไม่ยอมให้ตัวเองถูกควบคุมเด็ดขาด
“คนมันเกลียด ไม่มีเหตุผลหรอกครับคุณย่า”
คุณหญิงภัทรมลหรี่ตาแคบมองหลานชายอย่างจับพิรุธ
“ไม่ใช่แอบรักแม่จันทร์อยู่หรอกนะ”
“ไม่มีทางครับ ผมเกลียด คุณย่าดูปากผมนะครับ ผมเกลียดจันทร์เจ้า เกลียดมาก ทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง จนไม่อยากจะอยู่ใกล้ ดังนั้นเรื่องรัก เลิกพูดถึงมันได้เลยครับ เพราะไม่มีทางเป็นไปได้”
“ให้มันจริงเถอะ”
“คุณย่ามีเรื่องจะคุยกับผมแค่นี้ใช่ไหมครับ”
“วันนี้แค่เรื่องนี้แหละ ว่าแต่สรุปแม่จันทร์จะได้ไปทำงานกับพ่อคินไหม พรุ่งนี้น่ะ”
ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธแข็งขัน
“ผมไม่ต้อนรับครับ”
“แต่ย่าต้องการให้หนูจันทร์ไปทำงานกับพ่อคิน จะได้ใกล้ชิดกันไว้”
“ผมไม่อยากใกล้ชิดแม่นั่น และที่สำคัญไม่มีตำแหน่งว่างสำหรับจันทร์เจ้าด้วยครับ” เขาเค้นเสียงตอบดุดัน ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืน
“ผมขอตัวนะครับคุณย่า”
คุณหญิงภัทรมลลุกขึ้นยืนเช่นกัน และเรียกหลานชายเอาไว้
“ตำแหน่งอะไรก็ได้ แค่ให้แม่จันทร์ไปทำงานที่บริษัทฯ ของพ่อคินก็พอ”
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น แล้วก็พาลนึกโมโหไปถึงจันทร์เจ้า เพราะเขาคิดว่าหล่อนจะต้องเป็นฝ่ายมาอ้อนวอนให้คุณย่ามาบังคับแน่ๆ
“คุณย่าแน่ใจหรือครับว่าตำแหน่งอะไรก็ได้”
“ใช่ ตำแหน่งอะไรก็ได้ ย่ารู้ว่าแม่จันทร์ไม่เกี่ยงงานหรอก”
รอยยิ้มหยันผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อจัดของภาคินมากมาย
“งั้นก็ได้ครับ”
“พ่อคินรับปากย่าแล้วนะ”
เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณย่าของเขาจะต้องแสดงทีท่าดีใจขนาดนี้
“ครับคุณย่า”
คุณหญิงภัทรมลยังคงระบายยิ้มมากมายเช่นเดิม และจ้องหน้าเขา
“ขอบใจมากพ่อคิน ย่าไม่มีอะไรแล้วล่ะ ไปนอนเถอะ”
“คุณย่าไม่ขึ้นไปนอนด้วยกันหรือครับ”
“พ่อคินไปก่อนเถอะ เดี๋ยวย่าให้แม่จิตพาขึ้นไป”
ชายหนุ่มไม่อยากขัดใจท่าน แต่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้
“คุณย่าต้องรีบขึ้นนอนนะครับ นี่ดึกมากแล้ว”
“อีกเดี๋ยวย่าก็ขึ้นนอนแล้วล่ะ พ่อคินไม่ต้องห่วงหรอก ไปนอนเถอะ”
“ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า”
“ราตรีสวัสดิ์พ่อคิน”
หลานชายสุดหล่อเดินออกไปจากห้องรับแขกแล้ว แม่จิตรคนสนิทก็รีบเดินกลับเข้ามารับใช้ต่อ
“เป็นยังไงบ้างคะคุณท่าน”
“สำเร็จ”
คุณหญิงภัทรมลยิ้มร่า
“พรุ่งนี้แม่จันทร์ก็จะได้ไปทำงานกับพ่อคินแล้ว ไปด้วยกันทุกวัน เจอกันทุกวัน อีกไม่นานสิ่งที่ฉันต้องการก็จะเป็นความจริง”
“หนูจันทร์หัวอ่อนไม่มีปัญหาหรอกค่ะคุณท่าน ติดอยู่ที่คุณคินนั่นแหละค่ะ กลัวจะต่อต้านหัวชนฝาเสียมากกว่า”
“พ่อคินจะมาเก่งกว่าฉันได้ยังไงกัน แม่จิตคอยดูแล้วกัน อีกไม่นานสองคนนี้จะต้องแต่งงานกันตามความต้องการของฉัน”
“ค่ะ คุณท่าน”
คุณหญิงภัทรมลนั่งยิ้มอย่างมีความสุข โดยมีคนสนิทนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
