ตอนที่ 2

สามปีแล้วสินะที่ผการุ้งนอนอยู่บนเตียงของเขา และทำหน้าที่นางบำเรอให้กับเขาแลกกับที่อยู่ที่กินและเงินเดือนจำนวนห้าหมื่นบาท เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าหล่อน เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่มีผการุ้ง บ้านคือสถานที่ที่เขาแสนจะเบื่อหน่าย เขาไม่เคยกลับบ้านก่อนเที่ยงคืนเลยสักคืน แต่เมื่อมีหล่อน... ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เขากลับบ้านทันทีเมื่อเลิกงาน ไม่เคยไปต่อที่ไหนเลยไม่ว่าเพื่อนจะชักชวนยังไงก็ตาม ผู้หญิงที่เคยติดต่อเขาก็ตัดสัมพันธ์ลงไปทั้งหมด เหลือแต่แม่นางบำเรอหน้าหวานคนนี้คนเดียว

ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้ และทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้?

อเล็กซาเวียร์ชะโงกตัวค้ำอยู่เหนือร่างเล็กแต่อวบไปทั้งตัวของแม่นางบำเรอคนสวยทั้งที่ท่อนเอ็นยังคงติดตรึงอยู่ในกลีบสวาท ดวงตาคมกริบกวาดมองดวงหน้าขาวนวลด้วยความพึงพอใจ

“มีความสุขไหม รุ้ง...”

คนถูกถามหน้าแดงก่ำด้วยความขัดเขิน สองมือยกขึ้นลูบไล้แผงอกของผู้ชายตัวโตแผ่วเบาด้วยความรักหมดทั้งหัวใจ ถึงแม้จะรู้ว่าอเล็กซาเวียร์นั้นไม่ได้ต้องการหล่อนมากไปกว่านางบำเรอ แต่หล่อนก็ยังหักห้ามใจไม่ได้ ยังตกหลุมรักผู้ชายคนนี้จนหมดฤทัย

“มากค่ะ... คุณไม่เคยทำให้รุ้งผิดหวังสักครั้ง อ๊ะ... อูยยย...”

คนตัวเล็กอุทานเสียวแผ่วเบา เมื่อกลีบสาวที่บวมเป่งถูกโยกคลึงจากมังกรยักษ์ไซส์มหึมา

“รุ้งก็ไม่เคยทำให้ผมผิดหวังสักครั้ง... ตอดผมถี่ยิบเลยรู้ตัวไหม”

แม้คำพูดจะออกแนวอนาจารนัก แต่หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกเขินอายเลยเวลาอยู่กับผู้ชายคนนี้ พูดคุยเรื่องนี้กับผู้ชายอันเป็นที่รัก

“ก็รุ้งรักคุณนี่คะ...”

“งั้นก็คงจะรักมากใช่ไหมครับ ตอดไม่หยุดแบบนี้”

คนตัวโตแกล้งขยับท่อนเอ็นออกและเสียบสอดเข้าไปหาใหม่ ได้ผลผการุ้งครางซี๊ดลั่นห้อง

“อเล็กขา... อย่าแกล้งรุ้งสิคะ อ๊า... อ๊า... อูยยย...”

“ใครว่าผมแกล้งกัน”

เขายิ่งพูดก็ยิ่งขยับ กระแทกกระทั้นจนน้ำเสียวของหล่อนทะลักออกมาอีกระลอก

“โอว... อเล็กขา... อเล็ก... ซี๊ดดด...”

“ผมอยาก... กระแทกคุณอีก... คนสวย...”

“อย่าช้า... ได้โปรด... โยก... คลึงรุ้ง...”

เมื่อถูกปลุกจนเสียวจนมดลูกสั่นไปทั้งตัว ผการุ้งจึงดิ้นพล่าน สองมือกุมบั้นท้ายแน่นหนั่นของชายหนุ่มเอาไว้ และกระชากให้เขากระแทกลงมาหาอย่างเต็มอกเต็มใจ ในขณะที่เนินสาวก็ยกร่อนหยัดรอตลอดเวลา อเล็กซาเวียร์แทบจะขาดใจกับความเสียวซี๊ดที่ผการุ้งมอบให้ ดวงหน้าของเจ้าหล่อนหวานฉ่ำเหมือนดอกมะลิงาม แต่ลีลาบนเตียงช่างเผ็ดร้อนยิ่งกว่าแม่ดอกกระดังงาเสียอีก

แบบนี้ไง... แบบนี้ไงเขาถึงไปไหนไม่รอด กลับมาให้กลีบสวาทของแม่สาวงามตอดเสียทุกค่ำคืน

“โอว... รุ้งจ๋า... รุ้งจ๋า... ผัวกระแทกเดี๋ยวเดียวจะแตกอีกแล้ว รัดดีจริง... ตอดเอ็นดีเหลือเกิน... โอว... อูยยย... ผัวจะแตกอีกรอบแล้ว เมียจ๋า... โอววววว”

ผการุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงยับๆ และแสนจะอ้างว้าง ซึ่งมันก็คงเหมือนๆ กับทุกเช้าในตลอดสามปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีเงาของอเล็กซาเวียร์อยู่ข้างกายยามเช้า หล่อนไม่รู้ว่าเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จบเซ็กซ์สุดท้ายของค่ำคืน หรือว่ารุ่งสางกันแน่ แต่ที่ชัดเจนก็คือเขาไม่ต้องการอยู่กับหล่อนบนเตียง เหมือนๆ กับที่คู่รักคนอื่นทำกัน

ก็ใช่สินะ... หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ...

ความอดสูแล่นพล่านเข้าสู่เนื้อหัวใจ หยาดน้ำตาก็หลั่งรินออกมาซ้ำอีก มือเล็กรีบป้ายมันทิ้งอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันแห้งเหือดมันก็ทะลักออกมาใหม่เมื่อสายตามองไปเห็นเงินปึกใหญ่ที่อเล็กซาเวียร์วางเอาไว้บนหัวเตียง เขาทำแบบนี้ทุกเช้า...

จ่ายค่าตัวให้กับหล่อน...

ร่างเปลือยเปล่าสะอื้นฮัก หัวใจปวดร้าวไปทั้งดวง แม้จะรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะคาดหวัง แต่หัวใจมันห้ามไม่ได้ ความรักมันห้ามไม่ได้ หล่อนรักอเล็กซาเวียร์ไปแล้วจนหมดใจ ในขณะที่เขามองหล่อนเป็นเพียงแค่นางบำเรอ นางบำเรอที่มีหน้าที่บำบัดความใคร่ให้กับผู้ชายเพียบพร้อมเช่นเขาเท่านั้น

หล่อนไม่ทางได้เป็นตัวจริงสำหรับผู้ชายคนนี้ สักวันเมื่อเขาไม่ต้องการ... สักวันพอเขาเบื่อหน่ายกับรสสวาทสาว หล่อนก็คงต้องไป ต้องเดินออกไปจากชีวิตของ อเล็กซาเวียร์ ปริณณ์ แคมบริกค์ ตลอดกาล และแน่นอนว่าวันนั้นคงใกล้เข้ามาทุกขณะแล้ว

ผการุ้งปล่อยให้ตัวเองนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงนานเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนจะพยุงตัวเองก้าวลงจากเตียง แต่อาจจะเป็นเพราะลุกขึ้นเร็วเกินไปจึงทำให้ร่างเปลือยเซถลาเกือบจะล้ม โชคดีที่มือคว้าขอบเตียงเอาไว้ได้ทัน หญิงสาวระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“เกือบไปแล้ว”

“เกือบอะไรครับ”

คำถามกระด้างๆ ดังขึ้นทันทีเมื่อประตูห้องถูกกระชากให้เปิดออกโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ผการุ้งหันขวับไปมอง และเมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ต้องหน้าแดงก่ำ รีบเอื้อมไปคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับร่างเปลือยมือไม้สั่น

“อเล็ก...”

เจ้าของชื่อไม่สนใจคำอุทานแผ่วเบาระคนประหลาดใจของหล่อนเลย เพราะแค่พริบตาเดียวเขาก็ก้าวเข้ามาประชิดตัว และคว้าต้นแขนทั้งสองข้างของหล่อนเอาไว้แน่น

“ตอบผม”

ผการุ้งเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายเผด็จการแบบสุดๆ ตรงหน้า อเล็กซาเวียร์ไม่ได้เผด็จการเฉพาะเวลานี้เท่านั้น แต่บนเตียงก็ไม่แพ้กัน มีอยู่หลายครั้งที่หล่อนถูกผู้รูปหล่อจับผูกตา พร้อมกับมัดมือติดเอาไว้กับหัวเตียง จากนั้นก็บรรเลงเซ็กซ์สวาทแสนดุดันกับร่างกายของหล่อน ก้นของหล่อนถูกฝ่ามือหนาตีจนนับครั้งไม่ถ้วนยามที่กำลังโยกกันอย่างดุเดือดบนเตียงนอน

“ถ้าไม่ยอมบอก ผมจะตัดเงินเดือนของคุณนะรุ้ง”

“รุ้งไม่ใช่คนหน้าเงินนะคะ อเล็ก”

เขาอมยิ้มติดหยันที่มุมปาก ผการุ้งเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจนัก

“แต่ที่คุณยอมนอนกับผม ยอมให้ผมทำทุกอย่างกับร่างกายของคุณก็เพราะว่าเงินไม่ใช่หรือรุ้ง หรือว่าคุณจะบอกว่าผมเข้าใจผิดไปเอง”

ความน้อยใจแล่นพล่านในอก แต่ก็ยากมากที่จะบอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไป ดังนั้นหล่อนจึงเลือกที่จะก้มหน้าหลบสายตา และตอบเสียงแผ่วเบาออกไป

“ค่ะ รุ้งนอนกับคุณก็เพราะเงิน”