เผยธาตุแท้ 1.2

ทว่าหลินซูหนานกลับไม่ได้รู้สึกมั่นใจอย่างคำกล่าวของบิดาเลยแม้แต่น้อย เรื่องบางเรื่องที่บิดาไม่รู้นั้นน่ากลัวเสียยิ่งกว่าอะไร บางครั้งบิดาของนางอาจจะมององค์รัชทายาทในแง่ดีเกินไปก็ได้

นางแทบอยากจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่พบเจอมาให้บิดาฟัง แต่ก็กลัวว่าหากเล่าไปแล้วอาจจะทำให้เกิดความขัดแย้งครั้งใหญ่ หรือไม่ก็อาจจะไม่มีผู้ใดเชื่อนางเลยก็ได้ จึงได้เพียงแต่เงียบไว้ และหาวิธีที่จะไม่ต้องแต่งงานกับเขาเท่านั้น

“ท่านพ่อ ข้าสามารถขอเลื่อนการแต่งงานครั้งนี้ออกไปได้หรือไม่เจ้าคะ” แม้จะรู้ว่าแทบจะไม่มีความหวัง แต่หลินซูหนานก็ยังเลือกที่จะขอร้องอีกครั้ง

หลินเจิ้งหานฟังคำขอของบุตรสาวด้วยความเงียบงัน เขารู้สึกถึงความทุกข์ใจและเข้าใจถึงความต้องการของนาง แต่ก็รู้ดีว่าการขอเลื่อนการแต่งงานนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หรือเรียกว่าแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย

หลินเจิ้งหานส่ายศีรษะอย่างจนใจ ขณะตอบกลับบุตรสาว

“นี่คือพระราชโองการจากฝ่าบาท ยากที่ใครจะฝ่าฝืนได้ เจ้ามีปัญหาอะไรหรือลูกพ่อ ที่ผ่านมาเจ้าก็ดูเข้ากับองค์รัชทายาทได้ดีนี่ และเจ้าเองก็เคยบอกว่ายินดีที่จะแต่งกับพระองค์ ด้วยเหตุนี้พ่อจึงยอมให้เจ้าทำสัญญาหมั้นหมายจนนำมาสู่การแต่งงานในอีกไม่กี่วันนี้”

เมื่อได้ฟังคำของบิดา หลินซูหนานก็รู้สึกหนักใจยิ่งกว่าเดิมเพราะสิ่งที่บิดากล่าวมานั้นมันคือเรื่องจริงทั้งหมด จึงได้พยายามหาคำที่จะตอบบิดา แต่นางก็ไม่อาจหาคำใดมาเอ่ยอ้างให้แลดูมีน้ำหนักได้จริง ๆ จึงได้แต่อ้ำอึ้งไม่กล้ากล่าวอันใดออกมา

“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อ” หลินซูหนานตอบอย่างคนที่ต้องยอมรับความจริง

“พ่อรู้ว่าเจ้าจะผ่านมันไปได้ พ่อภูมิใจในตัวเจ้ามาก”

หลินเจิ้งหานมองบุตรสาวของตนด้วยความห่วงใย ก่อนจะยิ้มและพยักหน้าให้ จากนั้นจึงเดินออกไปจากสวนหลังเรือน ทิ้งให้หลินซูหนานยืนอยู่ตรงนั้น โดยมีเซียงลี่ยืนเฝ้าอยู่ไม่ไกลนัก

ถึงแม้ว่าหลินเจิ้งหานจะรู้สึกได้ว่าบุตรสาวของตนมีความกังวลและยังคงปิดบังบางอย่างอยู่ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไป เพราะคิดว่าเมื่อถึงเวลานางก็คงจะบอกเอง

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบของสวนหลังเรือน หิมะที่โปรยปรายลงมาทำให้ทุกอย่างดูขาวโพลนไปหมด แต่เจ้าของเรือนอย่างหลินซูหนานกลับรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แทรกซึมเข้ามาในใจ นางย่างกรายอย่างช้า ๆ ไปที่ม้านั่งหินที่ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ก่อนจะนั่งลงและจ้องมองหิมะที่ตกลงมาอย่างเงียบงัน โดยไม่คิดที่จะเข้าไปหลบหิมะในศาลา

ความคิดวนเวียนเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต นางคิดถึงช่วงเวลาที่ได้พบกับองค์รัชทายาทเป็นครั้งแรก ที่พวกเขาได้สนทนากันและรู้จักกันมากขึ้น แรกทีเดียวแม้จะไม่เต็มใจอยู่บ้าง ทว่าเมื่อวันคืนพ้นผ่านนางก็เปิดใจรับเขามากขึ้น จนในเวลาต่อมานางยินดีและตื่นเต้นยิ่งนักที่ได้รู้ว่าจะได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา แต่มาวันนี้ความรู้สึกนั้นกลับเปลี่ยนไปเป็นความกังวลและความไม่แน่ใจ!!