CHAPTER 4

“คุยอะไรกันหรอจ๊ะ สองแม่ลูกคู่นี้ว่าแต่ทำไมหนูพายกลับมาเร็วจังเลิกงานแล้วหรอ?”

เสียงบุคลที่สามดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันหน้าไปมองว่าเป็นเสียงของใคร เป็นเสียงของน้าอรนี่เอง

น้าอรเป็นเพื่อนกับแม่น้าเขาเป็นคนดีชอบช่วยเหลือฉันกับแม่บ่อยๆ ส่วนบ้านน้าเขาอยู่ไกลจากบ้านฉันสักเจ็ดแปดหลังเนี้ยแหละ เวลาฉันทำงานน้าอรก็ช่วยแม่ไปอยู่ด้วยบ่อยๆ เอ๊ะ! อยู่ด้วยงั้นหรอคิดออกแล้วงั้นให้แม่ไปอยู่กับน้าอรดีกว่าจะได้วางใจและปลอดภัยอีกด้วย

“สวัสดีคะน้าอร เชิญนั่งคะ”

ฉันรีบไหว้น้าอรด้วยความเคารพและก็เคลื่อนเก้าอี้ให้น้าอรนั่งด้วยส่วนตัวเองก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำมาให้อีกแก้วหนึ่งเพราะถือว่าเป็นการต้อนรับอย่างหนึ่งของเจ้าบ้านที่มีแขกมาหาถึงเรือนชาน

“น้าเอาแกงสายบัวและก็น้ำพริกกะปิมาฝากจ๊ะ”

“ขอบใจมากนะอร” แม่รับปิ่นโตจากน้าอรมาวางไว้อีกฝากหนึ่งของโต๊ะ

“ขอบคุณมากนะคะน้าอร วันนี้พายเลิกงานเร็วหน่อยนะคะเลยมาดูแลแม่”

“เป็นเด็กดีนะเราขยันขันแข็งทำงานหนักเอาเบาสู้จริงๆ”

“เอ่อ...น้าอรคะ คือว่าพายฝากแม่ไปอยู่กับน้าอรสักพักได้ไหมคะคือพายต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดสักพักกับเพื่อน พายอยากให้แม่มีเพื่อนคุยอยู่ด้วยแม่จะได้ไม่เหงาและปลอดภัยด้วยคะ”

ฉันเลือกที่จะโกหกน้าอร ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจป้าเขาหรอกนะแต่เพราะไม่อยากให้ป้าเขารู้เหตุผลเรื่องนี้ต่างหากไม่อยากให้มาไม่สบายใจด้วยจึงเลือกที่จะโกหกและหวังว่าแม่คงจะเข้าใจ

“จริงหรอแม่พิน”

“เอ่อ...จริงจ๊ะอร พายต้องไปทำงานสักพักหนึ่งเพื่อจะได้หาเงินเป็นก้อนมาเรียนต่อให้จบสักทีจะได้มีอนาคตที่สดใสมากว่านี้”

“งั้นก็ตามใจแล้วกัน มาอยู่กับฉันก็ได้ฉันก็อยู่คนเดียวไม่ได้รังเกลียดอะไรแม่พินหรอกดีเสียอีกจะได้มีเสียงหัวเราะมีเพื่อนคุยว่าแต่จะมาเมื่อไหร่ละ?”

“พรุ่งนี้คะ น้าอร ขอบคุณมากๆ นะคะที่ช่วยเหลือแม่และพายนะคะ”

ฉันไหว้ขอบคุณน้าเขาอีกครั้งหนึ่ง รู้สึกรู้ซึ่งในบุญคุณครั้งนี้จริงๆ น้าอรเป็นคนดีจริงๆ ดีกว่าคนที่ได้ชื่อเป็นป้าแท้ๆของตัวเองเสียอีก

“ไม่เป็นไรจ๊ะ น้ายินดีต้อนรับงั้นวันนี้น้ากลับก่อนนะพอดีต้องไปตลาดซื้อของมาทำขนมขายวันพรุ่งนี้”

“คะ สวัสดีคะ”

“กลับละนะแม่พิน”

“จ๊ะ ขอบใจอีกครั้งสำหรับอาหารและความช่วยเหลือนะอร”

เมื่อน้าอรกลับไปแล้วฉันกับแม่ก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้านอีกครั้งแล้วก็ยังช่วยแม่เตรียมกระเป๋าเพื่อที่จะขนไปอยู่บ้านน้าอรในวันพรุ่งนี้

“แม่ไม่โกรธพายใช่ไหมคะที่โกหกน้าอรไปแบบนั้น”

“ไม่จ๊ะ พายทำถูกแล้ว อย่าบอกเรื่องนี้ให้น้าเขารับรู้เดี๋ยวจะพลอยทุกข์อกทุกข์ใจไปกับเราด้วยพายไปต้องดูแลตัวเองดีๆ นะลูกและจำไว้ว่าแม่จะอยู่เคียงข้างพายเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”

“คะ แม่ก็อย่าทำงานหนักนะคะ ทานอาหารให้ตรงเวลาทานยาตามที่หมอสั่งด้วยและอีกอย่างเงินพายใส่ลงในกระเป๋าแม่เรียบร้อยแล้วนะคะเราจะต่อสู้ไปด้วยกันคะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม พายรักแม่คะ”

อ้อมกอดของแม่ที่แสนอบอุ่น อ้อมกอดที่คอยปกป้องดูแลฉันตั้งแต่ที่ฉันยังเด็กๆ ฉันรู้สึกดีทุกๆ ครั้งที่โผเข้ากอดแม่ในยามที่เหนื่อยล้ามีความทุกข์ใจมากแค่ไหน เสมือนว่ามันจะปลอดภัยทุกๆ ครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนๆ นี้ คนที่ฉันรักมากรักมากกว่าชีวิตของฉันเสียด้วยซ้ำแล้วฉันจะต้องผ่านสิ่งที่เลวร้ายแบบนี้ไปให้ได้ทั้งนี้จะต้องปลอดภัยเพื่อกลับมาหาคนที่ฉันรักคนนี้และจะต้องสู้เพื่อผู้หญิงคนนี้

พายไม่รู้ว่าการตัดสินใจทำในครั้งนี้เธอจะต้องเผชิญกับอะไรบ้างหนักหนาสาหัสมากแค่ไหนและก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอตัดสินใจผิดมหันในครั้งนี้ การตัดสินใจผิดที่เลือกมาเสือกผิดคนเพราะเขาคนนั้นชั่งใจร้ายมากกว่าคิวพีหลากหลายร้อยเท่า ผู้หญิงที่เขาและกลุ่ม MISCREANTยอมรับคนเดียวนั่นก็คือลีเมย์ภรรยาของคิวพีเท่านั้น